Ufkumda bulutlar , kümelerken kara bahtım
Ben her günün ufkunda doğan sabahtım
Devran herkese taslarla zehir sundu da birden
Ben herkese bir neşe yarattım o zehirde
Bir köprü kurup zulmetin ardında seherle
Bildim gülüp eğlenmeyi ömrümce kederle
Alnımdaki her çizgi beyaz bir gece saklar
Bir başka şafaktır
Saçımın gördüğü aklar...