bilinmeyene,

Bi anda aklıma Phoenix ve Augur geldi. Ne çok özlemişim. Augurun devam etmemesi ve büyük ihtimalle asla etmeyecek olması üzücü. İlk bölüm yayınlandığında çok heyecanlanmıştım arada gelip tekrar tekrar okuyorum.

Belki bilenler vardır çalışmalarının çoğunu yeni yeni yayınlarken takipçilerine şiirler atmıştın. O gün hatırlıyorumda çok sevinmiştim bu ince düşüncene. Sadece bunu hatırladım ve yazmak istedim.  

ben hala phoneix ozel bolum bekliuorum:/

ben özledim seni

phoneix benim için çok ayrı okumamım üstünden çok zaman geçmesine rağmen beni hâlâ etkileyen sayılı kitaptan biri 

bir anda aklıma birtakım sahneler geldi,
          akşama doğru ise o sahnelerin phoenix'den olduğunu hatırladım,
          yüzümdeki hatrı sayılır gülümsemem ile indirdim uygulamayı,
          sabaha kadar phoenix okuyup müzik dinleyeceğim,
          inanın terapi gibi geliyor. 

benim böyle bir çöplüğüm varmış, anca hatırladım
          hayatımda onca şey yaşandı ki,
          hızına yetişemediğim için her zamanki gibi geri çekilip yaşanılanları izledim...
          aşkımın azalmasına rağmen varlığıyla bile güçlenen birisi girdi hayatıma, ardından ben bir şey yapamadan hayatım oldu çıktı;
          yurtdışına çıkmak için bavulumu hazırlayayım derken bambaşka bir şehire çalışmaya gittim;
          burada sevdiğim ile hiç bilmediğim bir şehrin sokaklarında el ele koşturdum, yağmur yağarken;
          ve yeniden umutsuzluk bulutu geliverdi, yamacıma.
          neden kendimi burada bulduğumu, şimdi daha iyi anlamışsınızdır.
          bir şeyler yazar mıyım bilmiyorum, hatta yazdığım şeyleri kaldırmayı da düşünüyorum, beni fazlasıyla yansıttığı için.
          bir insan hiç döngü içine girer mi demeyin, giriyor ve çıkamıyor.
          ben de çıkabilmek için bu döngüyü kırmak adına hatta hesabı yok etmeyi düşündüm ama kıyamadım.
          neyse, biraz takılır yine giderim.
          umarım sen iyisindir. hep iyi ol.
          sevgilerimle.

bütün hayvanlar eşittir
          ama bazı hayvanlar
          diğerlerinden daha eşittir

ben bu kpop işlerinden emekli olalı baya oluo ama kingdom ve stray kidse olan zaafımı nasıl yenicem bilemiorm

eskiden yaptıklarıma bakıyorum da, ne kadar entel dantel şeylerle uğraşmışım;
          ne kadar içi boş insanlarla değerli zamanımı öldürmüşüm;
          ne kadar acımasız insanların sözcükleri altında ezilmişim;
          ne kadar dolmuşum da sadece yutkunmuşum;
          ne kadar da farkında olmadan kendim hariç herkese acımışım;
          ne kadar yüreğimin duvarını kendi ellerimle yıkmışım, duygularımı ezdirmişim;
          ne kadar da boş bulunmuş, bir güneş gibi hayatıma doğacak olan gülüşüm için haftalarca kendimi karanlığa mahkum edip ağlamışım;
          ne kadar da en güzel duygulardan aciz bıraktırmışım kendimi;
          ne kadar ağlamışım da yeniden kendi kendime ayağa kalkmışım...
          
          ne de güzelmiş, bütün bunları yaşamam,
          çünkü ben bu kadar yaşamasaymışım; bugünkü ben olamazmışım,
          kendimi bulamaz, gerçekleri göremez, kabullenemezmişim,
          kendi doğrularımı yaratamaz, yıktığım duvarlar yerine Jeanne d'Arc misali yüreğimin önüne siper edemezmişim kendimi,
          
          bütün iyi ki'lerim, bütün keşkelerimden doğmuş, fark edememişim
          emeği geçen herkese fazlasıyla müteşekkirim, 
          sizi fazlasıyla izledik, güldük, eğlendik;
          şimdi benim sıram.
          
          sahnemden çekilmenizin zamanı geldi.