Monsieur.

Zambaklar hatırına.

seninle bir kışın silikleşmesi on senemi aldı. sensiz bir yaşamı silmek, otuz iki yıl. 

Evim. 
          Bitap düştüm özleminden. 

"Göklere sığdıramadığım aşkım. Düşüm, gündüz düşüm, ne de kısa sürdün öyle?"

Ben ki solmuş, ak bir zambağım göğsünüzde.

Gün bitse zambağım gitse, bir gülüşü, bir de düşü kalır yine elimde.

Odamda beni kitaplarım bekler.
          Bu yegâne tesellidir.

Gözlerim onu buluyor, yıldızları sakladığı gözleriyle gözlerime bakıyor. Dokunsalar ağlayacakmış gibi, duygu dolu.

"Bu aşkın yalancısı sahiden senmişsin. Lakin artık, aldatanı yalnız ben değilim. Göğsünde zambağım, boynunda yüzüğüm var. Yine de başkasının kollarındasın, kim bu aşkın aldatanı, sen söyle, aşkım."

Dışı sükûn ile zahir, derunu mahşer.