Hayatına bir parça siyah, bir parça da beyaz ekli olan biriyim. Ne biri eksik, ne de biri fazla. Sadece eşitler. Bu da beni gri yapmaz mı? Gri olmak sanıldığı kadar iç karartıcı değildir aslında. İçinde hem meleği, hem şeytanı taşır insan. İkisi de kendidir. Hangisinin daha üstün geleceğine kendi karar verir. Ben ikisini dengelemeyi seçiyorum her zaman. Fakat hayat, her zaman adil oynamıyor. Bazen bir taraf üstün gelebiliyor bende de. Ve eğer o üstün gelen taraf beyaz olursa, etrafımdakilere ışık saçıyor olurum. Eğer siyah olursa yine ışık tutarım diğerlerinin yoluna. Fakat bu sefer kendimi boğarım o karanlıkta, diğerlerini boğmamak için. Bu beni hem iyi hem kötü yapmaz mı? Tıpkı gri gibi. Hem siyah, hem beyaz...