Ben, yazmaya çalışmıyorum kendiliğinden oluyor. O yüzden yaşadığım şeylerin etkisindeyken yapabiliyorum sadece. Şarkı yapmak benim acı çekme şeklim. Düşünmemem gereken bir şeyi düşünüyorum, hatırlamamam gereken bir şeyi hatırlıyorum… Bazen de mutlu olabildiğime şaşırırken oluyor. Duyguları çok yoğun yaşıyorum. Ve yoğun duygular, eğer dışarı atmazsanız yıkıcı oluyorlar. Hani kaldıramayacağın bir acı hissettiğinde beyin bilinci kapatır, bayılırsan ya. Sanki ben iyi veya kötü bir duyguyu kaldıramayacağım kadar yoğun hissettiğimde, canavar kontrolü ele alıyor ve onu kaldırabileceğim bir formata çeviriyor. Kendi yaşadıklarımı, ilk kez duyarmış gibi dinliyorum. Bu bana iyi geliyor. Yalnız olmadığımı hissettiriyor.
