rainwalker

Gölge oyunu sona erdi
          Ve ben artık şiir yazmaz oldum..

Göç eden posta güvercinime yazdığım şiirler,
          Papatya'yla bitmek tükenmek bilmez muhabbetlerimizi derlediğim kitabım,
          İçinde hayatımdaki güzellikleri biriktirdiğim albümüm,
          Gülümsemelere karşılık verdiğim gülümsemeler, sildiğim gözyaşları, kucakladığım hüzünler,
          Dinlediğim onlarca yıllık şarkılar,
          Dolabımdaki kahve çekirdeği kavanozu, lavantalı sabunlarım, pofuduk terlik koleksiyonum ve bandanalarım,
          Kısaca tüm mal varlığım; avcumda tuttuğum yeşil fuksit taşına mirasımdır.

Ben veda etmeyi bilmem.

Masal gibiydi ama bir masalın içinde olduğumu hiç hissetmedim. 
          Bunun adı ne?

Mermer mezar taşının sivri köşelerinde gezidiriyorum ellerimi ama toprağına dokunamıyorum. 
          Öldü, çünkü onunla birlikte ölmeden onu gömmem gerekiyordu. 
          Öldürdüm, çünkü kaybettiğimi onu gömmeden bildiğim sevgi bir zehirdi ve yavaş yavaş kanımıza işliyordu.
          Onu gömdüm, çünkü buz gibi gecenin yağmuru ilk defa ateşimi söndürmüyordu.
          Kaybettiğimi kabullenmem çok sürmedi çünkü bütün kar taneleri bunu zikrediyordu. 
          Arkamı dönüp giderken tereddüt etmedim çünkü saatin her bir hareketi aleyhimize işliyordu. 
          Sevgimi tek başıma gömdüm; çünkü ona yazdığım, asla sahibini bulmamış şiirleri duymayı, sevgimden başkası hak etmiyordu.
          Onu, tek başıma öldürdüm. 
          Şimdi, toprağından kopardığım bir papayayla birlikte buradayım. 
          Masal öyle bir bitmiş ki...
          Noktanın derinliğini anlatacak kelime bulamıyorum.

"Denizi çok seviyor ancak yüzme bilmiyordu."
          
          İçinde bulunduğum durum ancak böyle anlatılabilirdi. Deniz uzak değil, hemen yanımda. 
          Kollarımı açsam kendimi ona bıraksam güçsüz değil, beni tutar ve batmamı engeller. 
          Mavisi, parlaklığı, derinliği.. sevilmeyecek gibi değil... 
          Fırtınaları, gelgitleri, karanlıkları, derinlerinde sakladıkları.. sevmeme engel değil.
          Dibindeki kum tanelerinin sayısınca seviyorum. Soluksuz kalmak pahasına, ona sevgilerimi sayacak kadar çok seviyorum.
          Ama ben yüzme bilmiyorum.
          Ve yüzme bilmezken, ona derinlerinde kalmış kumlarda saklı sevgilerimi gösteremem.

Bu duvarı silmek istemedim. Ama hesap da kalsın istemedim. Sonuç: Sayfanın yeni hali. 
          Burayı duvar olarak kullanacağım (:

Yıl olmuş 2020 dünya olmuş pandemi tarlası hayla wattpad okuyan var mı yea

Densiz! Ben pazar akşamları vıcık vıcık bir sürü sahnesi olan pembe dizimi izliyorum bilmiyor musun beni neden rahatsız ediyorsun!

Jeon'laJimkanatlanacakjdjxisinsn