hesap kapalı

vardık, istanbul'dayım. sultanbeyli'deyim şu an, 3 saat sonra falan dışarda olacağım. nereye giderim bilmiyorum fakat gideceğim iki kesin yer var, kadıköy ve bebek. belki güzel aklına eser, gelirsin... belki bunları görür, gelirsin... belki oralardasındır zaten... yabancıcığım, seni öpüyor ve gidiyorum. tekrar geleceğim, buralar biraz yoğun.

günün aydın olsun, yabancı. dün yazamadım, çok yorgundum inan.

pek fazla zamanım yok, bilirsin hazırlıklar. gittiğim zaman yer yer saat saat bildireceğim, görüşmek üzere...

ben, yabancı ismine sen gittikten aylar sonra alışabildim, yabancı. daha ismine bile alışamamıştım. neydi öylece gitmen? bekleyecektin beni, kontrol edecektin, gittin...
            
            hazırlıksız yakalandım, daha içimde konuşmayı kesmenin gücenmesi varken, neydi gitmen?
            
            geleceksin diye bekledim birkaç gün, günler geçti sende geçip gittin.
            
            ruhun buralardaydı, hissediyorsan, görüyorsan tek kelimene muhtacım. tek kelimene sevinir, yüreğimi ferahlatırım.
            
            uzun gidişleri sevmem ama dahaı kavuşamamışken...
            
            sana bu samimiyetimden kızıyorsun belki, kızma yabancı. içim ısınmış, ruhuma dokunmuşsun, soğuk olunca gönlüm el vermiyor, mutsuz oluyorum.
            
            gördün mü? ben azar işitmeyi, kovulmayı... aklına ne gelirse göze almışken bana bir selâmı çok görme, lütfen.
            
            sen bana bir selâm yolla, ben sana bin.
            
            seni binlerce kez selamlar, binlerce kez hasretle anarım yabancıcığım.
            
            karşılıksız bırakma bu duygu dolu, tarumar satırlarımı veyahut selâmımı. işit satırlarımın serzenişlerini zira onlar sen için sitem ederler sayfalarca!
            
            eksik etme kendini.
            
            lütfen.
            
            gecelerin yüreğin gibi güzel geçsin, gündüzlerin ettiğin güzel duarla. güzel, olgun ve asil ruhuna her daim iyi bak. dualarım ve ben seninleyiz.
            
            20.24 | 8 ağustos

nerdesin?
            
            sana müjdeli bir haberim var!
            
            istanbul'a geliyorum.
            
            ne derim bilmiyorum, koskoca şehirde seni neye benzetip ararım bilmiyorum, üzgünüm. fakat gittiğim her bir yeri saatiyle bildireceğim sana. bekleyeceğim seni.
            
            tekrar üzgünüm, kafam uçmuş resmen. unutmuşum istanbul'a gideceğimi yoksa çok önceden haber ederdim, bilirsin.
            
            şimdi belki senin geçtiğin sokaklardan geçeceğim belki senin dokunduğun yerlere dokunacağım, imkânsız değil benim fikrimce.
            
            her bir gittiğim yerde sana selâm yollarım ve seni anarım. seni orda hayal eder ve sana hatıralar bırakırım.
            
            kızma bana, belki kızıyorsun... ne siz diye hitap ediyorum ne def oluyorum, mazur gör. siz diye hitap etmeye her çalıştığımda satırlarımın sonunu sen ile tamamlıyorum. ikinci bir sebebime gelirsek... nasıl gideyim yabancı? ruhuma dokundun ve beni derin düşüncelere daldırdın ve bir gecemi seninle geçirdim. bir gece deyip hafife alma, bahane görme... hep diyorum ya, çok özeldi.
            
            yabancı diyorum da sana, gerçekten yabancı mısın bana? sanki seni tanıyorum, bir süreliğine gitmişsin ve ismin yabancı. sen yabancı değilsin, alınma, gücenme hiçbir zaman yabancıcığım.
            
            başka bir hitapta koyamıyorum sana, papağan gibi tekrarlıyorum koyduğum ismi. ne derim bilmiyorum zira ne isim koyacak kadar sohbet edebildik ne ismini öğrenebileceğim kadar kaldın burada.
            
            harbiden neydi bizim tanışmamız? senin deyiminle sana yazmam gerektiğini hissetmem? daha alışamdan, tanışamadan gitmen? daha doyamadan.

gelip tekrar ve tekrar adını doldurmak istiyorum buralara...

bunu bilmiyorum lâkin ben özledim.

selâm, beni özledin mi?

bir daha sabaha kalmamakta karar aldım bu sabah.

anlamıştın da.

beni anladığını sanmıştım.

sen, hayatımda hep güzel bir gece, güzel bir kadın, güzel bir yabancı ve güzel bir detay olarak kalacaksın.
            ömrüm boyunca unutmayacağım seni, yüreğim her seferinde anacak seni.
            bazen kaybolan bebek, şiirinde.
            bazense bir kelimede, resimde, cümlede...
            beni bir gün hatırlarsan bil ki, seni arıyor olacağım.
            her zaman nefes aldığını bileceğim.
            ve seni bulacağım, kim bilir belki de o günde tek gecelik bir arkadaşlığın ardından tekrar ayrılırız lâkin bu hayatımın en güzel arkadaşlığı olacak belki.
            biliyorum, sen bana uzaksın, giremem hayatına öylece ama tekrar biliyorum ki  sen hayatımda hep güzel bir özlem olarak kalacaksın. 
            tebessümler, özlemler, yabancılar...

gel, yabancı. gelde sana yeni tesellü cümleler dökülsün dilimden, belki merhemini buluruz bu sefer. öylece gidemezsin buralardan, ruhum buralarda derdin... duymuyor beni, duymuyor. 

hâlbuki seninle dinleyebildiğimiz kadar şiir dinlemek istiyordum. sevdiğimiz şiirleri senin sesinden duymak belki. 
            inşirah suresini dile getirirdik belki, en karanlık gecelerimizde.
            belki birbirimize dilekler yağdırırdık.
            belki ismini öğrenirdim de bana her seferinde batan "yabancı" hitabını kullanmazdım.
            belki isminden fazlasını öğrenmek isterdim.
            belki, belki yabancı olmaktan çıkardık, yabancı.
            sen yabancıysan eğer dışardakiler de kim öyle? hayır, hayır. sen yabancı değilsin, tek gecelik bir arkadaşlıktı belki de bizimkisi.
            sen anlattın, ben sana yetemedim, teselli cümlelerimin yanından geçmedi.
            ben anlatamadım, teselli verdin.
            beceriksiz bir yabancıdan farksızım şimdi.