Ik heb je bericht vernomen op mijn schrijfwedstrijd en ik heb me laten gaan met een directe reactie hierop. Mijn diepste excuses hiervoor. Ik heb het volste begrip dat je niet blij bent dat ik nu voor de tweede meer met de mensen die aan jouw schrijfwedstrijd deelnamen mijn schrijfwedstrijd doorzet, maar dit is slechts op nadrukkelijk verzoek van meer dan de helft van hen. Ik heb het beste voor met deze mensen, en tevens ook met jou, maar ik ben nu eenmaal een mens en ik kan niet iedereen blijmaken. Ik heb hier gekozen om iedereen een rechtvaardigend einde te schrijven aan hun verhaal, en iedereen hierin ook begeleiding te geven, omdat een helpende hand toereiken niks kost, maar mensen in het stof achterlaten onbetaalbaar is. Eveens had ik graag gehad dat de onderlinge relaties wat beter liepen, maar dat is helaas niet zo en ik vrees dat ik daar als individu niet veel aan kan veranderen. Met spijt uit de diepste grond van mijn hart wil je ik zeggen dat ik toch voor alle zes de deelnemers nog een leuke ervaring achterlaten en ook een mooi verhaal. schrijfwervaring is nooit slecht en, zal ik het zo maar zeggen, het is een hobby die je niemand weg mag nemen. Het is een voorrecht om te kunnen schrijven, om je creativiteit te kunnen en mogen uiten op welke manier dan ook. wederom, vraag ik je om je begrip voor mijn begeleiding van deze mensen en vraag ik je mij wel te laten weten wanneer je het absoluut niet hiermee eens bent, maar dna stel ik de vraag: wat is het doel van het leiden van een wedstrijd? Gebruik voor eigen doeleinden of inspireren van de gebruikers?
Met hartelijke groeten,
Ralph August Dalton