𝓗𝓮𝔂𝓵𝓮𝓵 𓃭

ben geldim. hiçbi düzenleme olmadan eskilere devam edip, hatay depremini anlatan yeni bi kitapla baslayacagim.

Yaşadıklarını yazamayacak kadar etkilendiğim bir döneme gelebileceğimi hiç bir zaman düşünmezdim, beni hep yazmak kurtarır, bilinçaltımı hep farklı düşünmeye iterdi... Sonra, sonra bir şeyler yaşadım, felaketler oldu, sanki kıyamet koptu ama bu kıyamet zihnimdekinden farklıydı, sadece zihnim ruhum veyahut bedenime zararlı değildi, zira ilk defa olduğum şehire, çocukluğuma, memleketime, insanlarımıza  zarardı. Şehrim yıkıldı, zaman durdu, ben durdum. Öylesine denilmiş bir cümle değil, ben o gece durdum ve devam edemedim. Çaresiz kaldım, saatlerce, aylarca, etkisinden cıkamadım o kadar zaman geçti... Yeni bir kitap yazmak istedim, depremle ilgili elim gitmedi, ondan buraya not düşmek istedim. Yazmayı bırakalı 1 yıl oldu ama bu derece yok olduğum hiçbir zaman olmadı. Ufak travmalarınız sonrası rutin yaptığın şeyleri yapma yetinizi bile kaybettiniz mi? Ben kaybettim. Toparlayamadım da sahi ama devam ettim, sınava bile girdim ama bazı hobilerime, hayallerime ulaşmaya çalışmakta daha çok zorlanıyorum çünkü yaşadım ve yaşadıklarım kolay değildi. Unuttunuz, her gün gördüğümüz yıkıntı şehri, sizler unuttunuz. Her gün gördüğümüz cesetlerden sonra olan toz bulutunu siz görmezden geldiniz. Ve en acısı da bunu normal bir şeymiş gibi okuyup geçecek olmanız. Normal değiliz, yaşadığımız bir kitap değil... Ceset, toz bulutu, yıkıntı şehir, kıyamet... Bu kelimeler bir zamanlar hep kitaplarda kullanıldı ama biz yaşadık. Gerçek... Bundan sonra yazarsam, hiçbir normal birinin sanatçı veya yazar olduğunu düşünmüyorum, yine de yazarsam bilinçaltımın hangi kısmından herkesin güzel bulacağı bir kitap çıkar bilmiyorum ama deliren zihnimi yazıya dökmeye geri geldim. Kimsenin fark etmediği gerçekleri işlemeye geldim. Okuyan anlar mı bilmem ama anlatmaya geri geldim. :'/-

"yeterli olana kadar, yazmaya devam et." 

Ben nasıl eski kitaplarımı toparlayacağım ya aklımda devam ettirebilecek hiç bir şey yok ama hepsinin konusu bir zamanlar çok güzelmiş... 

seni bir kere görsem, belki rahatlar içim, yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim. 

ya inanamıyorum kitabı yayılmayacağım derken bölüm silmek nasıl bir salaklıktır ama vazgeçtim yeni kurgu aklıma gelmeden yokum ben:(((((

İnanamıyorum aynı zamanlarda birbirimize destek olmak adına konuştuğum kişilerin kitapları 3k falan ben yazdıklarımı beğensem kesin daha fazlası olurdu neyse ergenlik döneminde kitap yayımlamayı mantıklı bulmuyorum shshxjs 18'imde yayımlarım bakalım :') 

"Şimdi gözyaşlarını sildi; kendine geldi. Kendi kendinin yaralarını sarmayı öğrendi ve sardı. Ve şimdi, kendine iyi geldi, kendi kendinin elinden tutmayı öğrendi ve tuttu. Acıdan güçlenmeyi öğrendi ve güçlendi."
          -

Aralıkta yayımlayacağım kitap olayları yalan olmuş, ben daha iki yıl gözden geçiririm kitapları... 

Aralık ayı gibi geri dönüş yapmayı planlıyorum, kendimin bile daha sonra okurken ben mi yazmışım bunları dediği kitaplarla geleceğim. Çok azz kaldı, Haziran'dan Aralığa çok şaşıracaksınız! Sadece bunu bekleyenlerin olduğunu görmek istediğim için bunu duyurmak istedim, umarım merak edenler ve yanıt verenler olur!
          
          Hoşçakalıın:)