Марни

Ortalığı katıp karıştıran, her sözüme inandırılmasını sağlayan olmayı seviyorum.

Benim demem gerekenler bana denilince deliriyorum var ya, bir açsam ağzımı yerin dibine girecek insansın ben sana daha ne diyeyim?

Benim nefretimi kazanmak imkansızdır

İmkansızlığın içerisinden tek umut parçam olarak gördüm, bencilliğim, hırsım, kalpsizliğim, umut parçamın imkansızlığın içinde kaybolmasına neden oldu.

“Ne güzel şey hatırlamak seni:
          bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
          ve saçlarında
          vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının…
          İçimde ikinci bir insan gibidir
                                                           seni sevmek saadeti…”