hileomis

çocukları seviyorum

Anlayamıyorum zihninin arkasında saklı duran o müphem hakikati.
          Bir elmanın iki yarısıyız biz;
          Dört parçaya bölünemez, tabiatı bölünmeye direnen bir bütün

karnım ağrıyor

uyumak istiyorum ama hiç uyanmayayım öyleli

oooof çok işim varrr bir de amkkk 

Melek olacağım, yüce bir melek…
          Günahın paslı zincirlerini boynuma bir muska gibi dolayacak,
          İnsanlığı Tanrı’nın rahmet dolu kollarına taşır gibi taşıyacağım.

geri döneyim mi sizce

dürüst olmak gerekirse hakkında ne hissettiğimi bilmiyorum, tekrarlanıp duran bir melankoli gibisin 

yorumlardan mı bulundum acabaaa

insanların yaptığı işlerden bu kadar çabuk vazgeçmesi.. hiç mi anınız yok