Süzülüyor kanlar benliğime, yakıp
Kavuruyor bencilce
Bir kent yıkıldı göğsümde
Kalbim mezarlığı, içindekiler şehrin
Sakinleri
Yıkık dökük bir harabe gibi
Ruhumun katilleri
Vicdanım bir ok misali
Saplandı ruhuna
Gerçekliğin benliğini kavurdum tam
Şuramda
Öyle bakma boşuna, kandırdım seni
Yalnızca
Yoksa çok şeyin farkındayım aslında
Bir yumru var şimdi boğazımda
Geçmeyen gitmeyen, hevesimde kalan biri
Sanki
Yıllarca izlemiş beni
Halbuki elleri uzansaydı olduğum şehre
Yıkılmazdı bu kent, kendi içinde
Kötü olduğu iddia edilen çürük bir düşünce
Dolanıyor bu aralar zihnimde
Şimdi kan dökülüyor bu yıkık şehirde
Katiller kaçıyor artık nefretten
Aşıklar yakalanıyor kendiliğinden
Bir katilin adaleti tabelası asılı kentin
Girişinde
Nüfus sayısı ise, dökülen kanlardan hallice.
Gül Ahkeri
21:34