Sevgili Tanrı'm, bana o gözlerle baktığında anlamıştım aslında sonumuzu. Gözler, kalbin yansımasıdır derler. Onun gözlerinde, hiçliği, sevgisizliği, acımasızlığı gördüm. Bana olan aşkını hiçbir zaman göremedim, hissedemedim. Ama Saygıdeğer Tanrı'm bilmenizi isterim ki, benim gözlerim.. benim gözlerim daha kötü bir vazifededir. Gözlerimde; fırtına, belirsizlik, bolca nefret ve bu nefretten doğan bolca aşk bulunmakta. Belki sonumuzu bu getirdi, nefretten doğan aşk.. Yine de yüce Tanrı'm duyun, görün, bilin ki; ne olursa olsun bu gözlerdeki fırtına hiç dinmeyecek. Bu fırtına beni tüketecek ve ben gün geçtikçe yok olacağım. Ruhum yavaş yavaş hayata küserken, son parçaları sizi bulacak ve her birinizdeki anılarım gittikçe silikleşecek. Aklınızda kalan son anım ise, en acı vereni olacak.
