sumeyye

Sen..
          İki lokmamdan biri,
          Boğazıma takılan sen..
          Ne çok sen var hayatımda.
          Ve ne kadar az.
          Her yerde varken.
          Bu kadar uzaksın işte..
          Ruhumun aksinde sen.
          Şarkımın sözünde sen.
          Nefesimde sen.
          Göğüs kafesimde sen.
          Aynadaki bende sen varsın.
          Her duyduğum sözde sen.
          Yaptığım her işte sen varsın.
          Gittiğim her yerde sen.
          Her yerde bu kadar çokken,
          Hayatımda yoksunya;
          İşte bunun adı Özlemek..

Eylül geldi sonra..Bir anda siyah oldum..gece oldum.

Bitmiş zamanın yorgunluğuna kahırlanmaktansa, "Diriliş" muştusu seyirlere vurgun yaşarız!

Ve bi tek sen anlardın ne dediğimi gerisi hep şair sanırdı

Sıhhatli bir şey midir ki elini kolunu sallayarak arşınlayıp yaşını emmek rutubetli sabahın..