Günlerdir aklımdan çıkmadığından en sonunda yazmaya karar verdim, en azından içimde kalmamış olur.
Hatırlıyorum da 7. Sınıftaydım ve sizin kaleminizden ilk olarak Macaroni’yi okuyordum. Okurken aklımın yettiğince keyif alıyor “Jungkook aynı ben ya” falan yapıyordum. Hatta hiç unutmam ilk okuduğum zaman BigMac yiyordum, hâlâ anılarımda o tat kitabınızla eşleşir. Bir de o zamanlar kolejde okuyorum, şişirilmiş notlarım. Katı ortamdan ötürü; küfür, argo, alkol, sigara… hiçbir kötü şeye aklım ermez. Çevremizdeki liseliler de, diğer büyükler de keza aynı şekilde.
Sonra ne oldu, nerede hata yaptım bilmiyorum, anımsamıyorum. Boş beleş bir lisenin ortamlarında, aynı tip bir dershanede vs. derken liseden mezun bir hâlde 2. kez üniversite sınavı için hazırlanıyorum. Ağzımdan sigara ve küfürün eksik olmamasına ek alkol meretiyle de aramı bozmuş hâlde, saçma sapan bir psikolojiyle yıllar sonra yeniden indirdim uygulamayı. Hatrımda kalan bir iki kullanıcıdan biri olduğunuzdan Macaroni’ye koştum hemen, yeniden okudum. Demem o ki, ilk okuduğumda Jungkook olduğunu sandığım benliğim; meğerse Hoseok olmuş. Sizin de geçen yıl benzer bir durumu istemeden manifestlediğinizi okuduğumdan, bunu çok yazmak istedim. Bir nevi aklımın köşesinde, kaleminizden çıkma kurgularla, iyi kötü büyüdüm. İyi ki varsınız ♡
