@vantaeknd

ilk bölüm yayında (16 yaşımdan beri fic yazmıyorumLWLSLDLD) düşüncelerinizi bekliyorum.
          
          https://www.wattpad.com/story/356279315?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=vantaeknd&wp_originator=pjGRdMLr6C3gzxyBlpjwlP7rSlFzLmC1314sq74ryavECKEMrFVYumLZANlacgd2jaeaxnH%2BblTfw6BolXuUf5fgpNNbIQdyBMg6n9f33nQX4OhyJ4yvCLsUSL6AH76%2B

@vantaeknd şurdayım, fic de orada olacak.

yarına ficin ilk bölümü atıyorum instadan toplamam lazım.

nefes nefese 
          ağlaya inleye
          şaşkınlık içinde
          fark ediyorum
          beni terk ettiğini

01.23

sana söz, atlatacaksın
          acın geçecek
          hepsi geçer

fais de moi une de tes filles ce soir.

sonra başını onun göğsüne yasladı: 
          “bu gece hiçbir yere gitmeyelim, evde kalalım.”

saat beşte akşam oluyor:
          insanın üstüne doğru yürüyen bulutlarla.
          yağmur taşıdıkları belli.
          birçoğu
          elle tutulacak kadar alçaktan geçiyorlar.
          bizim odanın yüz mumluğu,
          terzilerin gaz lambası yandı.
          terziler ıhlamur içiyorlar,
          kış geldi demektir..
          üşüyorum.
          fakat kederli değilim.
          yalnız bize mahsus bir imtiyazdır:
          kış günleri hapisanede,
          sade hapisanede değil,
          bu kocaman
          bu ısınası
          bu ısınacak dünyada
          üşüyüp
          kederli olmamak…

yorgunum ve ağrılar bu olsa gerek.