ben burayı değil ruhumdam bir parçayı bırakmıştım. hayat o kadar zordu ki hatırlar mısınız bilmem bana hep destek olurdunuz ayakta dururdum. ayakta durmaya çalıştım ben burayı bırakınca yine. duramadım. 0ldüm ben, defalarca 0ldürmeye çalıştım kendimi. herkes kendi yoluna ayrıldı ben yine aynı yerdeyim. yine o sorunlarlayım. hayat çok zor ama yazmamak çok zor. içinizdeki o küçük kırıntının ne kadar değerli olduğunu kaybedince anlıyorsunuz. iğrenç duygular hissettirmiyor sanat bu. zamanında utanılacak o kadar şey yazıp da haline baktığınızda öyle olmadığını göreceğiniz bir çok dinden bahsedip bir pelerinin altına sığınan çok deist gördüm. sapkın düşünceli birçok adam gördüm. hiç hayallerini susturmamış, yalnız tabiatla kutsanmış defalarca aldatıp öfke kusmuş çok edebiyatçı gördüm süslü kelimelerin ardına sığınıp basit hayatını aksettirmeye çalışan. bizim farkımız ne? biz biz olduğumuz için edebiyat, biz biz olduğumuz için buna yön veren sanat. yazmak, sapkın düşünceler hayaller tüm insanların dünyasında var. rüyalarında, her yerine aksetmiş kendini. yazdıklarımız utanç verici değil, duyguların hayallerin dışa vurumu. insanı insan yapan hayalleridir. o yüzden o kırıntıyı destekleyin. bizim elimizden hayallerimizi almaya çalışıyorlar. izin vermeyin. hayalsiz, arzusuz insan insan değildir. burayı ve buradaki her şeyi seviyorum. sağlıcakla kalın.
