Bugün tam 7. Ayımız güzelim. Tam 7 aydır benimsin, benimlesin. Bu 7 ay da, beraber gülüp beraber ağladık kavgalarımız oldu, belki birbirmize cok kırıldık ama yinede toparladık. Çünkü biz kuzu ile kirpiyiz, birbirimize zıtız, farklı hayatlarımız, farklı kültür lerimiz, fark düşüncelerimiz var, zevklerimiz bile farklı, yani çoğu... Benim düşüncelerim senin ilgini çekmişken senin zekan ve karakterin beni kendine çekmişti, ve ben bundan hiç şikayetçi değildim. İnsanlara bağlanmak pek benlik değil, ben kendimi herkesin bir gün teker teker gideceğine okadar kaptırmıştım ki, seninle tanıştıktan bir kac ay sonra bu düşünceden vazgeçmiştim,
1 nisana kadar. Gitmiştin o gün benden, kendimde hata cok aradım, hep kendimi suçladım, ve sana aşık olduğum için kendimden nefret ettim. Senden diskiniyodum ama aşıktım. Bir tarafım senden çoktan vazgeçmisken öbür tarafım vazgeçmemek için çabalıyodu, ve ben vazgeçtim, rüyama girene kadar, sonra oturup düşündüm, ne güzel yazmışsın gitme