hoseok

Çıkmıyor aklımdan, yemin ediyorum kendimden çok onu düşünüyorum ve bu kız bana nasıl o gün "Değer verenleri gördük." tarzı bir cümle kurabiliyor? Bana yazmasını bekliyorum, en azından bir kere olsun adım atıp da "İrem, nasılsın?" diye sormasını bekliyorum ama sanırım her şey boşa. Onu düşünmek dahi nefesimin sıkışmasına, kalbimin deli gibi atmasına ve vücudumun titremesine yol açıyor. Özlüyorum, ağlamak istiyorum ve düşündükçe boğuluyorum ama elimden de hiçbir şey gelmiyor. Her seferinde gelen ben olamam.

Bok gibi hissediyorum, stresten ve üzüntüden uyuyamadığım bir dönemdeyim ve elimden de hiçbir şey gelmiyor. Kalbim ağrıyor, aldığım nefes ciğerlerime batıyor. Bok gibi olan hayatıma rağmen hayatımı güzelleştiren biri vardı, bağlandım ona kendimden bile çok sevdim. Rüya gibi geçen beş ay yaşadım onunla sonradan öğrendim ki rüyada olan tek kişi benmişim ve ona iyi gelmiyormuşum. Elimden gelenin fazlasını yapmaya çalıştım onun için, önceliğim ve her şeyim yaptım. Yalnızdım ve yalnızlık içindeki ruhumun her şeyi olup çıkmıştı bir anda, arkadaşlarım bana her gün trip atarken nasıl olduğumu öğrenmeye çalışıyordu. Üstüme düşüyor, beni anlamaya çalışıyordu. Elimden gelenin fazlasını ona vermeye çalıştım, tüm sevgimi ona verdim.  İkimizin de annesi hayatta değil ve ben dokuz senedir anneler günü kutlamıyorum, hangi gün olduğunu bile bilmem. O gün yanında olamadım diye kırıldı bana, sonraki gün yıl dönümüymüş ve ben yine bilmiyordum. Elimden ne gelirdi ki? O gün ayrıldı benden, iyi gelmiyorum diye. Hak da veriyorum ona, iyi gelmiyorsam devam etmemesi iyi olmuş ama kabul edemiyorum. Belki de benden çok seviyor ama bu şekilde bitmesini kabul edemiyorum, sürekli yazmak istiyorum ama rahatsız ederim diye yazamıyorum. Hayatımda tek bir kişi istiyorum ve o da beni istemiyor, kimseye anlatamadığım için asırlar önce açmış olduğum hesaba girdim ulan. Arkadaşlarım soruyor ne yaptınız diye, ayrıldık diyemiyorum. Biz ayrılmadık ki, o ayrıldı benden. Çok salak hissediyorum. Ne yapacağım ben amk?

Kafamın içinde sürekli olarak seninle kavga etmekten yoruldum, benim ne hâlde olduğumu bile bilmiyorsun. Neden beni hiçbir yerine takmayan birisini bu kadar düşündüğümü bilmiyorum ama o kadar yoruldum ki, bıktım artık. Hani bana demiştin ya "Seni üzen herkesten nefret ediyorum." diye. O zaman en çok kendinden nefret etmelisin çünkü sen hayatımdayken her günüm ağlamakla geçiyordu. Senin bana en ufak bir soğukluğun bile kalbimi kırıyordu ama tabii bu da senin umurunda bile değildi belki de. Beni belki umursuyordun ya da umursamıyordun, bilmiyorum ama bazen gerçekten bütün verdiğim değerlerin boşa gittiğini hissediyorum. Bu zamana dek kendinde hiç hata aramadın belki de, bütün suçu bende bulup "Alışkınım ben." dedin. Madem öyle, o zaman hayatından siktirip atsana beni artık. Gerçi yazıp sorduğun mu var, çoktan unutmuş bile olabilirsin. Belki bensiz daha da mutlusundur, kim bilir. Durum buysa sen bil ya da bilme, hayatından kendim çıkıyorum. Sürekli çabalayan olmaktan çok yoruldum artık, sürekli bitmesin diye sana yalvarmaktan da.

Onu özlüyorum ama yapabileceğim hiçbir şey yok, bensiz daha mutlu belki de. Onu geçtim, sanırım kedim ölüyor. Panter daha yeni ölmüşken ikinci bir vakayı daha kaldıramam ama elimden de hiçbir şey gelmez. Of, cidden ne yapacağımı bilmiyorum.

YKS yakın ve ben o kadar geriliyorum ki. Okula erken başladığımdan dolayı belki sınava bir sene sonra girsem pek bir şey değişmez lakin üstümdeki bu baskı beni eritiyor. Tam da zamanında hiçbir şeyin zevk vermediği, boş boş oturup duvarı seyretmek istediğim, hayattan silinmek için her gün dua ettiğim bir zaman dilimindeyim. Geçmiyor, gün geçtikçe her şey o kadar üstüme biniyor ki kafamı yerinden söküp çıkarmak istiyorum. Fena yoruldum, muhtemelen bu sene kazanamayacağım çünkü doğru dürüst çalışamadım bile. Gerçi bursum var ve istediğim bölümdeki çoğu üniversite burslu ama ne bileyim. Özellikle herkesin bana güveniyor oluşu beni daha da mahvediyor. Keşke böyle birisi olmasaydım, o zaman her şey daha kolay olurdu.

hoseok basardik. askimi OZLEMISIM

hoseok ne denirse denilsin kendimi icten ice oyle sucluyorum ki 

ölüme aşık bir kadını yaşama hayran bırakan kadın.. 

her nefeste adini anarim, her lahzada seni ararim ey gonlumun sahi 

ozledim hoseok seni de giremez oldum