@hulens
Tam kapıdan çıkacakken, durdum bir an. Yaşadığımız onca şey, kalbimden geçti. Kalbimden sen geçtin. Kalbima saplanıp sırtımı parçalayarak çıkan bir kurşun gibi... İçim dondu, bir an. Sonra açtım gözlerimi ve yoluma devam ettim. Her gün binlercesini yaşadığım böylesi anlardan biriydi sadece... Zamanın dışına çıkıp sonra yeniden aynı bedende buluştuğum o krizlerden biriydi... Ölüp yeniden dirilmek gibiydi.
bir yanım nefret ediyo bir yanım koşup sarılmak istiyo. hangi yanım kazanacak bilmiyorum ama ben gerçekten çok yoruldum artık
hiç bilmediğim sebeplerden hem sevip hem de nefret ediyorum. böyle bir şey de oluyo işte. Bi yanınız öldürmek istiyo bir yanınız sarılmak
gideceğinden adım gibi emindim ama hep benimle kalacakmış gibi hissederdim
Sana gelemeyişimin tek sebebi neden sen oluyorsun?
Ya ben seni annenin terlikleriyle ekmek almaya giderken bile sevebilirim
sana soramadığım her sorunun cevabını kendi içimde cevaplamaya çalışırken ciğerlerimi tükettim.
ben hala her şeyi sana anlatacakmış gibi biriktiriyorum
Bu gece dumanımda kaybolasım var
Bu gece kendimi unutasım var
Kuş olup uçamayasım.. denize düşüp boğulasım var;
Kendimden kurtulasım var.
Ve gitti. Gidişinin gelişi olmadı.