Şimdiye kadar insanlardan uzak durdum.Etrafımdakiler asosyal  kılıfını geçirdi üzerime,başta da ailem;annem,babam...Kimi zaman kitaplarla dertleştim,kimi zaman yıldızlara ağladım.Yaptığım her şey herkes için bir hiçi gösterdi.Bir hiç gibi yaşadım.Zamanla değiştim,insanlardan nefret ettim.Belki yanlıştı bir kaç insan yüzünden herkesten nefret etmek.Artık insanlar benimle uğraşsa da duymayan bir insan gibi duymadım.Görmeyen bir insan gibi görmedim. Sadece zamanında beni gördükleri gibi bir hiç gibi yaşadım...

<<<ÇOMÜ<<<