Güneş doğuyor. Hava sımsıcak. An'a kaptırıyorum kendimi, her yer turuncu.
Caddede yürürken bi müzik sesi geliyor kulağıma. Gülümseyen dudaklarım kapanıyor bi anda. Bi banka oturuyorum hemen. Bitmedi mi? Daha ne kadar sürecek?
Az önce gülümsediğini sandığım caddedeki insanların gözlerine bakıyorum. Hayır, bu gerçek olamaz. Doğruymuş meğer. Gülümseyen dudakların ardındaki donuk gözleri görmemişim. Bi noktaya sabit bakan yalnızca gülümseyen dudaklar. 
Bunu hergün yaşayacak mıyım? Bi anda aklıma mı gelecek? Mutluyken. O şarkıyı duyduğumda, bi sözde, birinin gülümseyişinde aklıma o mu gelecek?
''Şuan ne yapıyor acaba?'' 
Lanet olsun bunu kendime yapan benim. Az önceki gibi gülümseyerek yürüyemez miyim? Onu aklıma getiren bu şarkıda mutlu olamaz mıyım?
''Hayır.'' Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
''Acaba beni ne hale getirdiği ile ilgili bi mesaj mı atsam, ya da o gittiğinden beri hayatımda hiçbir değişiklik yokmuş gibi devam mı etsem?''
Onu ziyaret etsem ve  her şeye rağmen ''seni seviyorum'' diyerek sarılsam?
Ya sıkıca sarılmazsa..