Bu günler kötü olsa bile yarınlar hep güzel olur derler...
Peki bu günler dünlerin yarınları 
değil miydi ???

Her nefes ikinci bir şanstır...
Ve o şans ölümün diğer adıdır...

Karanlığın içindeki o silüet ruhumun kayboluşunda saklı. Sessizliğin sessiz çığlıklarıyla büyüyen biriyim ben. Akıntının kollarında sürüklenip giderken bir dala tutunmayı akıl edemeyecek kadar itaatkar, ters yöne kürek çekecek kadar aykırıyım. Kelimelerin arasında verilen nefeslerde gizliyim.   Her gün ölümü taşırken inkar etmeyenlerdenim. Doğumun gerilerde kaldığını bilecek kadar fedakarım bu dünyaya. Karanlığın aksine aydınlığı severek yaşayanlardanım. Acının son zerresini hiçbir zaman hissetmediğimi düşünenlerdenim. Kanın bedenden çıkarken tene son değen damlasıyım.   

Ben benim işte... sıradan biri... her insan kadar değerli...ama her insandan daha değersiz...