Teselli eder mi yazdığım şiirler içimdeki yokluğunu.
Uyutur mu zannedersin sensizlik, sana bulanmış ruhumu .
Huzurum yok göz yaşlarım kayıtsız kalmıyor ruhumun acılarına .
Sicim sicim yanaklarımdan süzülüyor düşüyor dudaklarıma. Üzülme geçer ..., kendimi avutmak için söylediğim kaçıncı yalan .
Geçmiyor acıyor,kanıyor, sızlıyor ,mevsimler geçiyor ,ömür geçiyor,zaman geçiyor fakat yürek sızısı bir türlü geçmek bilmiyor .
Aklım kaçak terk_i firar etmiş beyninden. Bir hayli yorgun düşen fikirlerim satırlarıma seni işliyor durmadan .
Canımı ruhumu yakan beni sana hapseden duygu bütün düşüncelerimi işkâl ediyor.
Vazgeçiyorum bütün benliğimden, kendimden ...,sol yanıma kurulan idam sehpası sevdama yargısız infaz kararı almış .
Kararları, bütünlüğümü bozan aşkımı dar sokaklarda boğmak.
Cennet kokan sana dair hayallerimi kirli elleriyle kirletmek.
Sen fikrimde bulanıklaşan rüya gibi kabuslarım oldun .
Hayallerinde bile dokunmaya kıyamadıgım ipek tenin benim anonim faili meçhul katilim .
Patlamaya hazır kurulu şiirler dilimin ucunda hapis .

Yokluğun infazı olur cümlelerimin , intihar eder kelimeler sana yazılan her cümlede .
Not : Yaşanmış bir aşkın hüsranla kaleme alınışıdır .
