gül

kaygılarım beni çok yoruyor

pembe yıldızların yok oluşuna,
          ve bunu bilen tüm insanlığa

koşma
          yorulduysan
          anaforda boğulduysan
          sen de korkuyorsan yalnızlıktan

buralara uzun zamandır uğramıyordum, şu aralar tekrar yazı yazmaya başladım ama artık defterlere yazıyorum. ama söz aksatmayacağım artık sizi de,, melike hala kontrol ediyor mu acaba yazdıklarımı, birkaç tanımadığım ama öylesine benimle ilgilenen insanlar hala duruyor mu buralarda, acaba neler yapıyorsunuz kimler oldunuz öylesine merak ediyorum ki

seni kaybetmek
          
          sözcüklerim kor kuyulara saklanmış dogrusunu seçemiyorum mazur gorun yasli ve yorgun zihnimi simdi geldim iste ozlemissiniz beni belli ellerimle tutup geçti diyecegim yanaklarınizdan oksayip gogsume bastiracagim sizi, her gece ruhunu siselere doldurup koylerin masum cirkin insanlarina icirmek icin dua ettigimi 
          
          kendini kaybetmek
          
          gecelerce gecelerce gecelerce agladim tanrıya secdelerde seni dusledim bekledim bir seviyoruma muhtacti kalbim yok yok tanrim bu degil ona sunmak istiyorum kendimi elleri tutsun cigerlerimden yanana kadar bulasın beni karanliga bırakan bendim duslerimi karistiran ise sen yalvarırım beni tekrar kabul et dudaklarimdan op belimi kutsa ben sana asigim bak buradayım biraz sonra yanındayım bekle beni sevgilim ben de senin olacagim yaralarını saracagimi 
          
          gizledim kactim kollarimdan tut sars beni öp ölü bileklerimi nolur unutamayin beni insanoglunun aciz torunuyum yalnız(sensiz) kalamam

kurtar beni

yalvarırım bu sene doğum günüm iyi geçsin hediye mediye istemiyorum yıllarca ardımda sürükleyeceğim bir travma daha vermeyin yeter, mart 31

madem tanrıya sığınamıyorum ben de onun belası olurum

size bir şey itiraf edeyim mi
          
          bugüne kadar olan her sevgilimde bu hesabımın varlığını çıtlattım. merak edip baksın, içimde ne kadar acı çektiğimle ilgilensin istedim. asıl benle ilgilensin istedim. bakmadılar, dalga konusu oldu yazılarım. uzun süre yazmak istemedim. sanarım ben söylemeden bakan iki kişi vardı sadece, onlar da ben sorunluymuşum gibi davrandılar
          
          şu anki çevrem o kadar bambaşka ki ve benden o kadar bağımsızlar ki kendimi yapayalnız ve eğlenmek nedir unutmuş gibi hissediyorum, eğer iki yıl önce aptallık edip kendimi sokaklara atmasaydım hala buralarda eğlenebilecektim. ama zamanında o kadar çok güldüm ki gülüşlerimin soluğu kalmamış artık. alkol alıp geceleri sokaklarda nefessiz kalana kadar kahkaha attıgım zamanları özlüyorum. kendimi özlüyorum. o zamanlar sokakları evim sanardım şimdilerde ise evsiz kaldım. kendimden o kadar pişmanım ki hayatımın en güzel yıllarından o kadar nefret ediyorum ki.. deneyimleyebilecek hiçbir şeyim kalmadı artık. geçenlerde sınıftan birine benim başıma gelen bir olaydan bahsettim ve abartısız tüm gün ağzı açık suratıma baktı. bunları yaşamamı beklemiyormuş, sen nasıl dayanmışmışsın, çok neşeli hiperaktif biriymişim normalde falan. ben o kadar çok şey yaşadım ki artık bunlar bana çok hafif geliyor, dedim. daha çok şaşırdı. bi süre benden uzak durur gibi. nereye bağlayacağımı kestiremedim ama bunu çok anlatmak istemiştim birine. size nasipmiş. şu aralar Allah belamı verdi, hak ettim de

tanrının kırbacı ben olsaydım tek vuruşla dünyayı ikiye yapabilir miydim