hazal

Yıllar sonra öğrendim ki; bağırıp çağırmana gerek yok. Sesini duymak isteyene bir fısıltın yeter.
          
          (Farid Farjad) 

Çok güzelsin ama bu yüzünle alakalı bir mevzu değil. Kurduğun ve yazdığın cümlelerle, ses tonunla veya saçının uzunluk ölçüsüyle alakalı. Ya da retinanın etrafındaki o koyu çemberle ve elmacık kemiklerinle. Ama kesinlikle yüzünle alakalı değil. Sen parça parça güzelsin. Bütünken ise diyecek kelime bulamıyor insan... 
          
          (Ateş, Filiz Puluç) 

Yüzün en güzel şehir, 
          Hangi tarafı benim? 

baş etmeye çalışıyorum.
          her düşündüğümde göğsüme giren acıyla, telefonumdaki birlikte kameraya güldüğümüz, her şeyin mükemmel olduğu ve tek ihtiyacımın yanımda olman olduğu günlerden kalan fotoğraflarla, gecelerce rüyalarımı, kabuslarımı fethedip hiçbir uzvumu kullanılamayacak haline getiren seni bir kez olsun yeniden hissedebilmek için yeniden uyumaya çalışmalarımla, başımın boynunda, ellerimin belinde olduğu dokunuşların gün geçtikçe silinmeleriyle, kalbimin üzerine kulağını koyup dinlediğinde yaşadığım çarpıntıyla baş etmeye çalışıyorum. unutamıyorum. yanımdayken verdiğin güvenin kaybolmasına, boşluğun verdiği hisse katlanamıyorum. doğayla da birlikte olduk tanrılarla da. sırtımızı yasladığımız yer birbirimiz değil, sonsuz bir gökyüzüydü. hâlâ arıyor musun beni? içimden kopan acıların çığırışları aradıkları maddeselliği bulamadıklarından, kimseye değmeden yakıyorlar beni. titrememe ve mumları yanmak yerine sönmeye itmeme sebep olan şey korku, sanıyorum. ruhum kapıldığıyla tehlikeli ve var olan her hücrem dahi senin elini okşama derdinde. fırtına beynimin buna yardımcı lobuna vuruyor sürekli, itina ile zihnimin ihtiyaç saydığına sataşıyor. yazdığın her şiiri üzerine alınması, yazdığı her şiirde seni bulması ruhumun merhametsizliğini göz önüne koyuyor. sıcak nefesinin boynuma yeniden vurmasıyla tüm düşüncelerim bir daha birleşememek suretiyle yeniden dağılıyor, parmaklarım bir daha şiir yazamayacak duruma geliyor, sevgilim. cennet çok da uzakta değil.

"Kuldan insana hayr gelmez..."

Tanrı bazı insanları hayatınızdan çıkarır çünkü sizin duymadıklarınızı duyar.

Seni saklayacağım, inan. Yazdıklarımda, çizdiklerimde, şarkılarımda, sözlerimde... Sen kalacaksın, kimse bilmeyecek ve kimseler görmeyecek seni.  Yaşayacaksın gözlerimde, sen göreceksin, duyacaksın. Parıldayan bir sevi sıcaklığı... Uyuyacak uyanacaksın, bakacaksın benzemiyor gelen günler geçenlere. Dalacaksın. Bir seviyi anlamak bir yaşam harcamaktır, harcayacaksın. Seni yaşayacağım. Anlatılmaz, yaşayacağım gözlerimde, gözlerimde saklayacağım. Bir gün tam anlatmaya... Bakacaksın gözlerimi kapayacağım, anlayacaksın.
          
          (Night Ütopya) 

Hiçbir uğraş, hiçbir umut; seni düşünebilmek, seni anlayıp sevmek, yüzüne bakabilmek kadar dolu, anlamlı ve yaşamaya değer olamaz.
          
          (Ahmed Arif - Leydim Leylim) 

Hayat kısa ve bu hep unutulan önemli detaylardan biridir. Hiçbir şeyin garantisini yokken hâlâ birilerini kırıp üzmeye, üzülmeye devam ediyoruz. Her anı doyasıya yaşamak varken hayatı ertelemeye alışmışız. Her ne kadar unutulacağı bilinse de üzerimize düşen görevi yapıp bir kez daha hatırlatıyor ve "Hayat gerçekten kısa, anın tadını çıkarın!" diyoruz. Sonra kendimiz bile dediğimiz şeyi yapmıyoruz. 

Sarılmanın anlamı şudur: Sende bir tehlike sezmiyorum, yanında olmaktan korkmuyorum. Rahatlayabilir, kendimi yuvamda hissedebilirim. Beni koruyan ve anlayan birisi var. Bizde birine isteyerek sarıldığımızda ömrünün bir gün uzadığına inanılır.
          
          (Paulo Coelho)