Ve fark ettim ki tüm bunlardan uzaklaşmama rağmen hatırlıyorum. Kahve içerken, gezerken, birine bakarken, mutluyken... ve yine mutsuzlaşabiliyorum. Ama zamanla bu küçük bir tebessüme dönüşüyor. O kadar kalabalığın içinde o kadar kaçmaya çalışırken hala seni düşünüyorsam demek ki ben seni çok sevmişim. Çok güzel sevmişim.
Unutmamak değil nasıl hatırlıyorum. Mesela ben dizlerimi karnıma çekip seni düşünmüyorum. Ben kendimi kapatmıyorum dört duvarlara. Beni acıtacak şarkılar açmyorum. Acılara tutunmuyorum. Yalnız kalmıyorum.
Açıkçası seni hâlâ çok özlüyorum. Etrafımdaki herkese snei unuttuğumu söylesem de hâlâ en küçük konuşmaları bile tekrarlıyorum unutmamak için. Hâlâ haber bekliyorum senden. Elimden hiçbir şey gelmiyor. Sadece özlüyorum. Çok özlüyorum. Sana nasıl ulaşıcam bilmeden bekliyorum. Biliyorum gelmiyeceksin ama bekliyorum.
Ama her şey gönlünce olsun. Sen hep mutlu ol bende sızlasın her yaran. Kimse seni üzmesin. En iyiler ve en güzeller seni bulsun her manada her şeyin güzelleri senin olsun (:
Sen de tutmadın. Tek bir veda etmeden çıkıp gittin. Aklım almıyor hiç mi aklına uğramıyorum? Sen hiç aklımdan çıkmazken nasıl olur da akılına hiç gelmem.