yara bandıymışım ben. insanlar diğerleri yüzünden kırılır, bana gelirlermiş, onların yaralarını sarmak için uğraşsam da beni önemsemez, giderlermiş. sorun yok, ölmeden önce bildiğim son bilgi bu olsa da sıkıntı değil. sanırım yarın yatakta "baygın" bulacak beni o adam... ah, ne kadar sevinir buna!! güçsüzlüğümden acı çekerek yok olmama ne kadar sevinir! kendim olmaya çalıştıkça dövüldüm, hassas görüldüm, ötekileştirildim ben. içimdeki ağlayan çocuğu susturamıyorum artık, o sevgi istiyordu. şimdi hastaneye gideceğim, akşama çıkar mıyım bilemiyorum. seni çok seviyorum romeo, biliyorum, bana aşık falan değilsin ve gidersem unutulacağım ama elimde olsa bırakır mıyım bizi güzelim?