öylesine

Hata yapıyorum. Hata yaptığımın farkında olmama rağmen bunun önüne geçemiyorum. Ve asıl canımı acıtan şey ise onun beni hala seviyor ve benim için çabalıyor olması, kimse onun kadar çabalamazdı. Onu kaybetmek istemiyorum ama günden güne kaybedeceğimi hissediyorum. Hayatına başka biri girse, onu da benim kadar sevmeye başlasa ve bana olan hisleri yavaş yavaş kaybolsa, kahrolurum. Bunun olmasına izin veremem. O beni çok güzel seviyor. Hiç sevilmediğim kadar çok seviyor beni. Peki ben? Ben neden ona acı çektiriyorum? Tanrım, lütfen beni kendime getir. Yanlış kararımın cezasını şuan onu özleyerek çekiyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. Onu çok seviyorum 

Ablaa, buralarda mısın

yasamak istemiyorum
          bitsin artik hersey

Birbirini çok iyi tanıyan iki yabancı mı olacağız? 

Tanrım, sana onu benden alma demiştim... Ama o gitti. Gitti evet. Ben de hâlâ alışamıyorum ama gitti. Bunun olacağını zaten biliyordum ve kendime hatırlatıyordum bunu. Ama neden şimdi bu kalp acısı? Bu kadar bağlanmış olamam... Karanlık yalnızlığıma ışık olmuştu ama şimdi ışıklarını da alıp gitti, karanlıkta bıraktı beni.. 

Ona ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Nasıl onsuz olmayı düşünemez hale geldim? O bir gün hayatımdan çıkacak olsa bile kalbimde bir yerlerde onu anılarımızla birlikte yaşatıyor olacağım. Gözyaşlarım ona olan sevgime dayanamıyor, terkediyorlar gözlerimi. En son ne zaman sevmiştim böyle? Sevmiş miydim bunu bile bilmiyorum. Şuan tek bildiğim onu çok sevdiğim. Bu kadar uzakta olmak zorunda mıydı? Gerçekten imkansız mıyız biz, onu bir kere bile göremeyecek miyim? Sarılmayacak mıyım?
          Tanrım, lütfen ona sarılmama izin ver. Bu gece anladım ki o sandığımdan daha değerli. Ona olan sevgimi en gerçek, en masum haliyle hissediyorum.
          Düşündüm de... O gittiğinde nasıl silebilirim ki fotoğraflarını... Sesini unutur muyum? Hayır bu mümkün değil! Sesini çok seviyorum.
          Ona 3 ay öncesinde demiştim ki; "bundan böyle benim dualarım, senin dudakların" ve şimdi tekrar söylüyorum. 
          Tanıştığımız zamandsn beri, benim dualarım senin dudakların bebeğim ♡
          
          Tanrım, lütfen onu benden alma. Onun aklındaki o düşünceleri sil. Sonumuzu o düşünceler getirecek, bunun ikimiz de farkındayız. 
          Diyor ki; "beni kötü hatırlamanı istemiyorum"
          Seni nasıl kötü hatırlatabilirim? Bunca şeyden sonra seni nasıl kötü hatırlarım? Dediğim üzere, kalbimde bir yerde olacaksın her zaman. Sana aşık mıyım bilmiyorum. Lakin bu duyguları en çok seninle yaşadım, ilklerimi seninle yaşadım. Bir gün buluşur muyuz bilmiyorum ancak tam şuan kollarına sığınmak, birlikte uyumak için nelerimi vermezdim.. 
          

bir gün hayatımdan çıkacağın gerçeğini bilmeme rağmen seninle hayaller kurmaktan kendimi alıkoyamıyorum 

Bjr rüya olamayacak kadar gerçek.
          Gittikçe hissizleşiyorum, içinde bulunduğum beden bana ait değil gibi, kendimi artik tanımıyorum 

o gün diyeceğim ki
          "bak bu son perde, oyun yok bundan sonra"

canıma kıyarken özür dilemeli miyim yoksa özür dilenmesi gereken kişi ben miyim dünyaya getirildiğim için?