Remember me okumayı bitireli birkaç saat kadar oldu ama hikayenin yüreğimdeki ağırlığı uzun süre geçmeyecek gibi duruyor. Başlarken “sonuçta bir savaş hikayesi, elbette beni üzecek” diye düşündüm ama üzmesi bile bir yana bu kadar gerçek hissettirmesini beklememiştim. Her cümleyi tam anlamıyla yüreğimde hissedebildim ve zihnimde hayat verebildim. Sahilde uçurtma uçuran minik aile, papatyalı mezarlık ziyaretleri ve hatta gözleri parıldayarak hamlet izleyen jungkooku seyre dalmış jimin uzun süre zihnimde yaşamaya devam edecek. Belki papatyalar ve sigara benim için uzun bir zaman boyunca taehyung ve namjoonu anımsatacak. Belki ben bile tıpkı jungkook gibi artık her deniz görüşümde ikisini hatırlayıp bir süre hüzünle, tanıdıklık hissiyle dolacağım.
Hikayeyi yazma şeklin, bölüm başlarına koyduğun alıntılar, karakterleri böyle incelikle ve açıkça sunuşun… her detay bambaşka hislerle kocaman hale getirdi bu hikayeyi kalbimde.
Ellerine, emeğine sağlık❤️
