-

Barışı bulamıyorum, savaş yapacak durumum yok,
          korkuyorum ve umuyorum ve yanıyorum ve buz gibiyim,
          göklerde uçuyor, yerlerde sürünüyorum,
          bir șey yok kollarım arasında ve tüm dünyayı kucaklıyorum

gençliğimin sırtıma bir yük gibi bindiği

Aklımda kayalar kopuyor, duvarlar yıkılıyor
          Yüreğimde, kuruyan bir ırmağın yatağındaki boşluk
          Ayak izlerimi bırakmaya çalışıyorum taşların
          üstünde
          Kimsenin arayıp bulamayacağı bir adresim var artık.
          Dostlar da çekilip gidiyorlar hayatımdan
          Yürüdükleri yollarda arıyorum onları, sevdikleri kıyıların gözlerinde
          Kendi sularınca boğulan bir denizim ben
          Kendi taşlarınca zapt edilen bir kale
          Başımı avuçlarıma alıp sıksam ne olur
          Çıkarabilir miyim beynimdeki o kara suyu?
          Bir çiçek tarlasına dönüştürebilir miyim?

geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değil ve sadece hatıralar iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değil.

coşkuyla gittiğim her yerden elimi tel örgülere sürerek geri döndüm