Yapma böyle geri dönsen ne ruhlar gelecek senle, sevenler evlenecek.
Gözlerine kara sular inmiş, ellerin su toplamış, gözlerin ağlaya durmuş, kimse farketmemiş seni, gözlerin kan akıtıyor hekes senden gitmiş, kar yağıyor sanki sende, ellerini tutunca soğuk dudaklarını öpünce soğuk, gözlerine bakınca yağmurlar yağıyor sanki, bana eskiyi hatırlatıyor, seni tanımadığım günlerin insanlarını hatırlatıyorsun bana, ateşleniyorum sonra uzun uzun ağlıyorum, gözlerim arkada kalmış, hâlâ birinin tutmasını bekliyorum ellerimi, kulaklarım çınlıyor, insanlar ne çok konuşuyor, beni ne de çok kötülüyorlar kabrine, oysa beni yetiştiren sene, ne de çok özlem duyuyorum, kimsem yok, ağlayıp sızlandığım kimsem yok, herkescikler gitmiş; sanki kollarını açanlar kanatlarımı kırıyor, sözleriyle yaralarımı saranlar elleriyle yaramı açıyorlar, niyetleri bakmak iken daha çok deşiyorlar yaralarımı, şimdi yüzüm yoktur insanlara bakmaya canımdan can aldılar şimdi gidip onlara mı minnet duyacağım, ne kadar da çok sızlanıyorum şu kısacık dünya hayatında, ne acı hiç bir şeyin tadı yok, bir sen vardın şimdi sende yoksun, yoksulluk içinde kalmış bir zerreyim ben kendimi nasıl kaybetmeyeyim, herkes sevdiğini öldürürken ben seni yaşatmak için sevenleri ayırdım, aynı Tanrı gibi
Ne çok konuştum, ne haddime böyle
susup ağlamam, ne susuyorum, ne de çok konuşuyorum artık kendimi bilmiyorum, kendime yetemiyorum, biri gelip kurtarsın lakin biri gelipte bana dokunmasın, sadece geçip gitsin yanımdan, özüm öz değil bende kaybolursunuz, ben daha kendimi bilmezken size nasıl anlatayım kendimi, bakmayın bana öyle bir "insan nasıl olurda kendini kaybeder diye."