rs'

uzun zaman olmus, vay be

Her mükemmel varlığın ardında da mutlak bir trajedi vardı. Sanki en dıradan çiçeğin açması için bile dünyanın şiddetli doğum sancıları çekmesi gerekiyordu. 
          
          Dorian Gray'in Portresi

Güneş doğmaya başlamış olmalı, günaydın.

Ruhum gizli bir orkestra; içimde hangi enstürmanların, hangi keman tellerinin, arpların, davulların ve tamburların çaldığını bilmiyorum. Sadece oluşan ahengi biliyorum. 

- Elimde değil Olric.
          + Ne efendimiz? 
          - Elleri Olric, elleri...

Ölümü istemek gibiydi seni sevmek. Öyle imkânsız, öyle çaresiz.

- En tehlikeli kelime nedir Olric ? 
          + Ama'dır efendim bana göre. 
          - Neden Olric? 
          + Önceden söylenen her söylemi ve kelimeyi öldürür! 
          Mesela, seni seviyorum ama.. gibi.

Kirli bir camdan bakıp herkesi ve her şeyi kirli sanıyorsunuz.

İkimizin gözlerinin buluşması dünyadaki sayısız güzellikteki olayların arka arkaya sıralanması gibiydi. Aynı anda hem kar yağması hem papatyaların açması kadar olasıksız güzellikteki bir manzaraydı. Gökkuşağı, gökyüzünü süslemesi ve fırtınanın herkesi şok edecek derece şiddetli olmasına benziyordu.
          
          Yangınların ortasında küle dönerken okyanuslarda boğuluyormuş gibi hissetmenin ta kendisiydi. Daha önce görülmemiş güzellikteki olayların şahitlerinin, yalnızca ikimiz olması aklımı başımdan alıyordu.

"Önce sana sahiptim.
          
          sonra çoğunluğuna,
          sonra birazına, 
          şimdiyse hiç değilim..."