ihmalile

olmayacagina emin oldugunda

ihmalile

Ben dünyanın başlangıcına yakınım.
          Çiçeklerin nabzını tutuyorum.
          Suyun ıslak kaderine,
          Ağacın yeşil olma adetine aşinayım.

ihmalile

Bizim işimiz belki de,
            Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında,
            Hakikat şarkısının peşinde koşmaktır.
Reply

ihmalile

Bilimin ötesine çadır kuralım,
            Bir yaprağın cezbesiyle elimizi yıkayıp
            Sofraya oturalım,
            Sabah güneş doğarken doğalım,
            Heyecanları serbest bırakalım,
            Uzayın, rengin, sesin, pencerenin
            Anlamını tazeleyelim,
            Varlığın iki hecesi arasına, gökyüzünü yerleştirelim,
            İçimizi ebediyetle doldurup boşaltalım,
            Bilimin yükünü kırlangıçların sırtından alıp yere koyalım,
            Bulutların, çınarın, sivrisineğin, yazın ismini geri alalım,
            Sevdayı yağmurun ıslak basamaklarından
            Yükseltelim,
            Kapıyı insana ve ışığa ve bitkiye ve böceğe açalım.
Reply

ihmalile

Bizim işimiz değil kırmızı gülün sırrını anlamak.
            Bizim işimiz belki de:
            Kırmızı gülün büyüsünde yüzmektir.
Reply

ihmalile

Hiçbir insan ada değildir, her insan kıtanın bir parçasıdır, bütünün bir bölümü. Bir toprak zerresi denize karışıp gitse, sanki yitip giden yüksek bir tepeymişçesine, dostlarının ya da senin yurdunmuşçasına azalır Avrupa. Her bir insanın ölümü de işte böyle azaltır beni çünkü ben insanlığın bir parçasıyım. O yüzden sakın sorma çanlar kimin için çalıyor diye; senin için çalıyor.

ihmalile

yaprağın ağaçsız kalışını 
          ağacın çıplaklığını 
          rüzgarın şiddetini ve rüzgarın 
          onların her ikisine de ne yaptığını gördüm.

ihmalile

ve hâlâ akan ne varsa senin iyiliğinden olacak.
Reply

ihmalile

ellerin, gece ve keder.
Reply

ihmalile

senin elementlerin yollara çıkacak
Reply