K.

mutlu ol, iyi bak kendine
          ne olur gözüm arkada kalmasın
          uzun uzun seneler var önünde
          gün gelir, sevgilim, acıya alışırsın

bu akşam bütün meyhanelerini dolaştım İstanbul’un
          seni aradım kadehlerdeki dudak izlerinde

sen hiç, hiç oldun mu?
          birden duruldun mu?
          bulanıkmış, berrakmış
          her suyu içtin mi?
          altında ağ olmadan
          yerden yükseldin mi?
          tam zevkine varmışken
          birden yere düştün mü sen?

öpüşmekten değil, küfretmekten parçalanmış dudaklar.

zaman geçmek bilmiyor seni gördüğüm zaman, dünyam cennet oluyor benim olduğun zaman.

sen sev beni. 
          akşam uykuya dalar, sabah yeniden kalkar gibi.
          basit sade ama mucizevi.
          kalbim israf etmez seni.

Dokunuruz, başka tenlere sokuluruz yine yine
          Yeryüzünde kayboluruz
          Kibrimizde boğuluruz
          Başka dudaklarla öpüşürüz yine yine
          Gökyüzünde buluşuruz, Ankara' (yara) yla bozuşuruz

benim de sahneler aklımda
          seninkilerden farklı ama
          artık kendini kandırma
          yoktur üstüne senin
          güzeli çirkin yapmakta
          suçuysa dünyaya atmakta
          neyin bildin ki değerini?
          benimkini bileceksin
          bunu da tabii mahvedeceksin.

adının üstüne anılar koyma.
          sen mezar değilsin. anılar adının ardından gelsin
          sen duvar değilsin.

kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyorum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler.