iimpossibleman

Gençlik devresinin en sorunlu dönemisin
          	Müzik dergisi değil popüler kültür kölesisin
          	Realist penceremden çiçekli bahçelere
          	Böcek ilacım var istekli kahpelere

iimpossibleman

          Düşünemiyorsun işte, 
          Tanimiyorsun insanlari benim gibi, 
          ama ben seni kokundan tanirim, 
          o yuzden herkes biraz yabanci 
          Herşey üzerime geliyor bu şehirde. 
          Kaybolmuş bir kız çocuğu gibiyim, ödüm kopuyor yanlışlıkla biri değse. 
          Herkes yüzüme bakıyor, 
          Ve ben en çok arkami kolluyorum, 
          Sanki bir tek suçlu benmişim gibi, 
          Korkuyorum,ağlıyorum, 
          Sanki herkes sensiz olduğumu biliyor, 
          Sanki herkesin haberi var seni sevdiğimden.. 
          Sanki bütün şiirler sana yazılmış bütün şairler sana aşık olmuş, 
          Bütün sevdigin şarkılar aklım da, 
          Ne zaman yanlışlıkla bir kadına baksam, sana ihanet etmiş gibi kızıyorum kendime. 
          kim baksa gözlerimden? 
          Seni kim kaybetti,beni kim bulur 
          Bazı geceler daha da ağırlaşıyor hüzün, karanlık çökünce. 
          Anlatamıyorum işte.. 
          Bir şey diyeyim mi? 
          Toprak alacak senden once beni, 
          Ölüyorum... 
          Bir sarılsan,bir sarılsam, çıkarım topraktan, 
          Yaşarır,yeşeririm. 
          Vazgeçerim tekrar ölmekten

seytanormelek

@BlackOrcchid ev duman altı hdhas
Reply

iimpossibleman

Bazen susarsın. Hiç olmadığı kadar çok susarsın, o kadar çok konuşan insana inat, ufak bir tebessümdür konuştuğun. Gülmek değildir, acının dudaklar da bulduğu şekildir. Evet bazen susarsın çünkü farkındasındır.

iimpossibleman

Benim gerçekten sevdiğim insanlar azdır, beğendiklerim ise büsbütün az. Dünyayı görüp tanıdıkça hoşnutsuzluğum artıyor. İnsanların iç yüzünün nasıl hiç göründüğü gibi çıkmadığını; iyi ya da akıllı gibi görünenlere bile nasıl hiç güven olmadığını, her gün daha açıkça anlıyorum.