i.m.m.

Nakakahiya yung mga naging comments, messages at status ko. HAHAHA!
          
          Bakit nyo pinaalala. Hahaha. Nahihiya ako. Ang jejejejemon. May habit pa naman akong magbura. Ahekhek. 

Ang dami daming magagandang istorya.
          Ang dami daming magagandang akda at pelikula.
          Paano ko kaya sila mapagkakasya sa maliit kong utak. Kasama pa ang oras. 
          Sa bagay, kahit naman hindi ko sila maalala, ang makita ko ang ganda nila ay sapat na siguro. 
          Sa iba namang gandang gusto ko pang makita. Hintay lang. Magkikita rin tayo. Kung. Magkikita dapat tayo. 
          : ) 

A chapter dedication is whole hearted appreciation. Kilig much. ♡♡♡

Paano nyo silang lahat naaalala?
          Sa dami ng nabasa at napanood nyo tapos may  kwentong tunay na buhay pa.
          Paanooooooooo huhuuuu
          
          How to have a sharp mind like you po?

Thought provoking.

Eccentric.

Me on my resurfacing comments: 
          Such an emotional jejemon. Huhuhaha! XD 
          My own interpretation on its substance is so Hahaha. I say huhuhu. :o] 

"If a picture paints a thousand words
          then why can't I paint you?"

I finished reading this nice book I found in our bookshelf. A thrill.
          
          Tuloy tuloy tuloy. Page turner eh. 
          That's the thing with tuluy-tuloy. Nandoon yung feel at excitement. Pero yung pag-absorb ng mga detalye medyo na seset aside ko. Nabasa pero hindi masyadong pinagtuunan or it fades agad. Ako lang naman yun. Lalo kapag naexcite masyado to reach the end. Pero.
          
          Kaya readers feel the hype of the on-going stories of your favorite authors here. The pause-and-think-absorb while you wait for updates and the exchange of ideas from sensible readers.

You did great! :) 
          ♡