İlayda

Yaksam diyorum içimdeki gemileri kurtulsam artık
          > Sadece içimde kendi sesimi duysam kurtulsam zihnimdimde ki zindandan
          > Anlatsam keşke içimdeki mahkümiyeti
          > Kendi kendime yaktım geçmişimi
          > Yalnızlığın kollarında uyandım bu sabah
          > İç sesim fısıldıyor, 'Daha ne kadar?'
          > Zihnimde savaş, ruhumda yangın
          > Kurtuluş yok mu bu sonsuz karanlıktan? 
          

Geceleri yakarım hayallerimi küllerini savururum bilinmezliğe 

Ne anlar vardır kimsesizleğe gömülür insan . kimse anlamaz suskunluğunu. kimse anlamaz   soğuk zindanda ki  mahkumluğunu .dinlemez kimse seni gecenin karanlığında kaybolursun yavaş yavaş 

Ben hayallerimi siyaha boyadım ve bir zamanlar kocaman bir kale gibi görünen hayallerim şimdi yıkılmış bir harabeden farksız.

Duvarın köşesinde  Kırık dökük bir kadın. gözyaşları kırık kalpler denizine akmış 

Beklenen gün gelecekse çekilen çile kutsaldır

insanın ruhu ölemez mi belki de herkes kendi kalbinde ölmüş ruhunun mezarını taşıyordur. L.Â.L

Elinde değildir, akşam serinliğinde üşürsün. Eylül’den itibaren geceler hazindir, uzundur
          Atilla İlhan.

Geceye yenilmeyen her insana ödül olarak bir sabah, bir gündüz ve bir güneş vardır.
           Sezai Karakoç 

Karın yağdığını görünce, kar tutan toprağı anlayacaksın. Toprakta bir karış karı görünce, kar içinde yanan karı anlayacaksın.
          Sezai Karakoç