Masmavi suların üzerinde durmaya çalışan bir martı.Limanda gezinirken kaybolan bir kıza rastladı ve kız o limanda birine aşık oldu.Öylede güzeldiki gözleri.Sakin telaşsız kirpiklerinin altında nasılda masum bakıyordu.
Kız hiç bıkmadan çocuğu izledi.Çocugun bundan hiç bir zaman haberi olmadı.
Her gün gitti aynı yere.Her gün izledi her gün aynı saatte aynı yerde.
Martıya her gün ekmek atıyordu.Onunla dertleşiyor hiç bir zaman kavuşamayacağı aşkından bahsediyordu.
Hem martının karnı doyuyordu doymasınada.Bu kendine acı çektirmek değilde,neydi.
Gidip söyleseydi aslında kurtulacaktı.Ama ya sevgilisi varsa yada bir sevdiği vardır diye hiç cesaret edemiyordu.Yapamadı gidipte çocuğa aşkını itiraf edemedi.Sonuç ne olursa olsun söylemeliydi.Ama yapmadı.
Bi gün yine liman'da otururken.Omzuna uzanan bir el ile irkildi.
Birde ne görsün o masum yüzlü çocuk karşısındaydı seneler sonra.
-Merhaba,dedi çocuk.
Kız donmuş kalmıştı.Uzun uzun daldı gözlerine.Kendine gelemedi.
Sonra çocuk üzerine tam bir kova soğuk su attı.
Heyy ne yaptığını sanıyorsun sen dedi,kız.
Çıldırmıştı.
Oh be sonunda kendine geldin.Senelerdir her gün görüyorum seni burada görüyorum.Aynı saatte aynı yere gelip bu tatlı martıyı besliyor.Ona bir türlü kavuşamadığın aşkından bahsedip duruyorsun.Delimisin yoksa divanemi anlamadım.
Kimsin sen.? 
Kız durdu yavaşca oturduğu yerden kalktı.
Bu sizi ilgilendirmez sizin yüzünüzden hasta olabilirim izniniz olursa ben gidiyorum.
Kız tam arkasını dönmüş gidiyordu.
Heyy mavi göz o çocuk benim biliyorum,dedi.
Kız hiç bir şey demedi arkasını döndü ve gitti.
Sizce o limana bidaha uğramışmıdır.Peki limanın adı neydi.Kavuştularmı peki.Bilinmez bir sır gibiydi henüz kimse çözemedi......