ranzadayım, kendimi diğerlerinden soyutlamaya çalışıp kitap okuyordum ve bir şeyler yazmak istedim. şu an ne hissettiğimi, neler düşündüğümü buraya yazıp üstünden zaman geçince tekrar okuması hoş oluyor. hayatım için konuşmam gerekirse, kötü diyip daha fazla bencillik etmeyeceğim kendime ama iyi diyip kendimi de kandırmayacağım. birisi var. tuhaf. ne hissetmem, ne türlü düşünmem gerektiğini tam olarak bilemiyorum. nereye kadar gidecek ya da gitse sonunda ne olabilir ki diye düşününce çıkmaza giriyorum. daha fazla uzatmayacağım, tatile bir aydan az var, resmen bir dönem bitirmiş olacağım burada. zaman ne hızlı ne acımasız.