Ben çok kötü bir insanım, -ciddi anlam da-
kurtulamıyorum bazı huylarımdan tam 5 yıl önce geçirdiğim bir travma sonucu birisi bana her bağırdığı zaman tırnaklarımı karnıma batırıyorum.
bazen kanıyor, bazen derim soyuluyor, kabuk bağlıyor veya kanlar nûfuz ediyor bacaklarıma.
gerçeklik algımı yitirmiş gibiyim ben. kendimi tanıyamıyorum oysa ki ne kadar mutluydum ben.
vurdumduymaz bir insandım.
kolay - kolay asla ağlamam.
Lâkin fazla kırılganımdır. kaşlarımı çatıp tüm gece düşünürüm bazı şeyleri ağlar dururum kendi içimde.
içim, ne kadar kan ağlasa bile, yanaklarımdan bir damla tuzlu su akmaz.
kafam bulanıyor.. çıkamıyorum aydınlık bile gri benim için nefesim tükeniyor iğrenç hissediyorum.