Whalien

Çok boş çok yalnız hissediyorum cidden 

Çok istiyorum,kafamı alıp gitmeyi.Bir otobüsün en arka koltuğuna bir bilet alıp gitmeyi.Başlangıcı olsun ama sonu olmasın o yolculuğun.Kulaklığımı takayım kafamı camına yaslayayım,yağmur yağsın dışarıda.Hayal edeyim,dertlerimin korkularımın olmadığı bir hayatı.Dertlerim çok sorun değil taşırım sırtımda,ama korkularım ruhumu sömürüyor benim.Şu an çok kötü bir korku sarmış içimi,yiyip bitiriyor beni.Umarım gerçek olmaz diye dua ediyorum yalnız.Çünki aslında o sonu olmayan otobüs yolculuğunun da bir hayal olduğunun farkındayım.

Ao No exorcist izliyordum.Farkettim ki insanlar Rin'e yaptıkları muameleyi bana yapsalar ben de onunla aynı tepkiyi verirdim,gülerdim yalnızca.Kimliğim beni insanlardan,arkadaşım dediğim kişilerden ayıracaksa,sırf onların kabullenemedikleri biri olduğum için yıllarca saklanacaksam eğer bu derin bir yara açardı bende.Onlar zarar görmesin diye sesimi çıkarmazken, güvende olsunlar diye kendimi ateşe atarken sırf kimliğim gözlerinde 'canavar' olduğu için bana güvenmediklerinde hayata küserdim,küserdim ama gülümsemeğe devam ederdim.Ediyorum.Belkide izlediğim bu hikaye o kadar derin değildir,ama küçük yüzeysel hikayeler bile bence o kadar büyük anlamlar taşıyor ki içlerinde.Her bir karakterin kendiliğine bürünüp yaşadıkları hissleri anlamak o kadar anlam katıyor ki hikayelerine.En azından ben böyle düşünüyorum.

Merhaba! Sadece Bacımsın adlı kitabıma göz atarsan sevinirim (: