aleng

nalulungkot ako kapag iniisip ko na maghihiwalay kami ng landas ni john louise. na pagkatapos nitong 3 semester... wala na. matatapos na rin kami. wala na akong hihintayin. wala na akong hahanapin. wala na akong rason. wala na akong bukambibig. wala na akong iisipin. wala na akong panghahawakan. alam ko naman na hindi seryoso tong nararamdaman ko eh. basta miss ko na siya agad. siguro kahit pagkagraduate ko ay hahanap-hanapin ko pa rin siya. o iisipin. pero hindi naman kasi ito totoo. diba? mali naman kasing hintayin siya. pero siya lang kasi ang gusto ko hintayin. 

if ever something bad happens, just remember  all the good things in your life. and you're stronger than that. 

maybe someday will come and it will be fine for me to realize that the love i'd find is not something like those in love songs or films... 

ano naman ang gagawin ko sa posibilidad na nakilala ko na ang taong gusto kong mahalin palagi pero mananatili lamang itong katotohanan. hindi ito magkakatotoo dahil ang katotohanang ito ay mahirap paniwalaan. 

people might think that no one could ever love me because of my attitude. they might think i'm incomplete because i don't experience normal, ordinary things. it's true, though. i want to have the care. 

sohee, i wanna see you on july 14, 2024. paano ko gagawin 'yon? but i know money isn't my problem. ang problema ko ay ang mga bagay na kaya at hindi ko kayang gawin kapag nakita na kita. 

bakit kasi sa dinami-rami ng magugustuhan... idol pa. don't get me wrong, sohee. masaya ako na dumating ka sa buhay ko, pero, sobra-sobra ka na kasi magpasaya sa akin. parang masama na yata. 

sohee, alam mo kaya kung gaano ka kaperpekto sa paningin ko? idk why. maybe it's because i like you... or just simply, you're sohee. 

ilang summer pa ba ang dadating... lagi na lang akong nahuhulog sa mga idol. 

sohee, i'm writing about you. i won't sit here and breathe without talking about how crazy it is to have you in my life.