Unang una frustrated writer ako na tamad. Masipag mag-isip pero tamad mag sulat. I don't write to say all the words I can say, but those words left unspoken. Hindi biro ang mag sulat, hindi biro ang mag-isip ano isusulat. Maraming mali, maraming revisions, kailangan ulitin, hindi catchy. Open ako sa mga suggestions.

Labing siyam na taon na pala akong namamalagi dito sa mundo, at hindi ko matandaan kung may nagawa na akong tama sa labing siyam na taon. Hindi ako showy na tao. Actually takot nga ako sa maraming tao. Hindi rin ako open, kasi takot ako. Takot na sa huli sisiraan ka lang. Kapag nasasaktan ako. Ice cream lang katapat niyan, kapag sobra sakit. Itutulog ko nalang. Pag tulog nalang at pang iimagine ang way ko to escape. Escapist po ako. Hindi dahil sa ayaw ko sa reality, kungdi parang kapag ginagawa ko yun. Meron akong sariling mundo, kontrol ko lahat ng pwde mangyari. Kung may conflicts man maayos ko agad. At dun ko nararanasan na may happy ending parin pala talaga.

Osya. Tama na ang drama. First time ko to. First time mag sulat ng akin talaga. Enjoy mo ang takbo ng isip ko!