inanamamyalanlarina

Tek kişilik miydi bu şehir? Sen gidince bomboş kaldı.

inanamamyalanlarina

Gitsem benimle gelmeyeceksin. Kalsam benimle kalmayacaksın. Ne beni yaşamaya yüreğin var ne de beni öpmeden gidebilmeye... Senin cehennemin korkak kalbin olacak. Beni hiçbir zaman istediğim gibi sevmeyeceksin. Bu bende kabul göreli çok oldu. Senin derdin kendinle. Yıllar sonra bir şey hatırlatırsa beni sana, yitirilmiş bir hatıraya bakar gibi gülümsersin belki ona. Aşk mutlu sonlara sahip değil. Mutlu olunca da tutkulu değil. Bu bende kabul göreli çok oldu. Ulaşılamayacak olanın güzelliği belki esir alan şey: Yollarımızın bir daha hiç kesişmeme ihtimali... Sonsuza dek kaybetmek seni. Uzansam da ulaşamamak düşüncesi... Bir göz kırpışla yok olacak illüzyonun beni dört yanımdan sersemletmesi...

inanamamyalanlarina

Bir sen vardın bir de bakmaya doyamadığım kahverengi gözlerin. Bazen senden başka her şey beyhude gelirdi ve bazen gözlerin konuşurdu dile gelirdi. Susma derdim gözlerine içimden. Gözlerin konuştukça akardı bir nehir yüreğimden lakin gözlerin mühürlenmişçesine sustuğu vakit yüreğimden durmadan akan nehir kurudu o vakit.

inanamamyalanlarina

Biz olmasak da ben seni kötüleyemem. Bir orman vardı yürüdüm derim. Ayaklarıma dikenler battı ama her ormanda olur böyle şeyler, derim. Eğer suçlamam gereken biri varsa da seni değil yolu suçlarım. Sen benim bugüne kadar sevdalanmadığımın kanıtısın. Meğer sevdayla seninle birlikte tanışmışım haberim yokmuş.