25. Bölümden alıntı..
İmera Karhanın cümleyle boğazına oturan yumruyu hiçe sayıp yutkunduğunda o yumru soluk borusuna kaçtı ve kalbi göğüs kafesini parçaladı.
''Seni seviyorum Karhan. Elektrik mavi gözlerine tapıyorum. Beni her zaman düşündüğün her geçen saat daha da aşık oluyorum." Derken sanki az önce tartışan o değilmiş gibi aşkla bakıyordu.
Karhan parmaklarını İmera'nın yanağına sürttü.
"Beni güzel sözlerinle kandıramazsın, hadi kalk hastaneye git." Derken kızgın ve tutku dolu bakıyordu.
"Tek mi gideyim Karhan. Baksana çok halsizim, nefes almakta zorlanıyorum, ateşim de giderek yükseliyor." Dedi öksürerek. Öksürmekten gözlerinden yaşlar akıyordu. Nefes almakta güçlük çekiyordu.
Karhan İmera'nın giderek kötüleşmesi üzerine yerinden kalkıp İmera'nın bileğinden tutup kaldırdı.
"Sikeyim gururumu." Diye tısladı.
İmerayı kolunun altına alıp yürümeye başladı. Karhan aniden elini alnına vurdu.
"Ahh maskeyi unuttum. İmera arabaya bin geliyorum."
"Gerek yok Aşkım. Sosyal mesafeli dururuz. Onca kişiden bize mi bulaşacak." Derken, Karhan'ın pimpilikli haline gülüyordu.
"Senin bu umursamaz halin deli edecek beni. Ne kadar uzak durursan dur masken olmadan kendini koruyamazsın koronadan. Hem kendini hemde başkalarını tehlikeye atacaksın. Bindikten sonra elini dezenfekte et." derken hızlı adımlara tekrar içeriye girdi. Maskeyi taktıktan sonra yedek maskeyi, maske saklama kutusuna koydu. Merdivenden onu izleyen Yağmura kaşlarını çattıktan sonra onu yok sayıp dış kapıya ilerledi. Kapıyı sert kapatıp sinirle soluk verdi. Ellerini gökyüzüne kaldırdı.
"Yaptığım onca kötülüklerden dolayı hayatımda ki, iki cadıyla cezalandırıyorsum Allah'ım. Ya sabır."
Karhan arabaya bindiğinde İmera'nın ateşini kontrol etti. Maskeyi verdikten sonra söylenmeye başladı.
