`

sen hic yuzune kapatilan kapiyi yumruklamadin. 

ruhum buz. 

bir savassin sen 

her şeyimi benden çalan o hırçın dalgalardan nefret ettiğim kadar, yaşadığım bu karmaşık duyguları ancak ben bilirdim. bir sabah uyanıyorsunuz ve etrafınızda kimse yok, herkes geminin bir yanında ya kanlı şekilde ölü, ya da dibe doğru karanlığa yol almış okyanusun içinde ölü. ben denizden korkan bir deniz askeriydim. yeri geldi gururlu ünvanlarla anılan bir asker oldum, yeri geldi adım, sanım olmadı. bunlar bağımsız, siz korkan askerin en çaresiz durumu nedir bilir misiniz? anlaşılır dille söylemem gerekirse bütün bu vahşetin ve kâbusların arasında, hiç beklemediği ve istemediği o anda tutulup kalır bi' oğlana. düşman zindanlarında çürüyüp gitsem canımı bu denli acıtmazdı onu seviyor olmam. beni günden güne öldüren deniz korkum bunun yanında bir iğne ucu kadar dahi değildi.

deli bedenimi delip evime goturemedim. 

sönmüş, tükenmiş ve bitmişti sancak

havaların soğukluğu değil gidişinin sert rüzgarı üşüttü bu sefer. kayboldum yine, sende değil de sensizlikte. ah ne de acımasız cümleler kuruyorsun. tek umudum müzeyyen gibi habersizce gitmemendi. gittin, ses ettin giderken. kulaklarım kapalı sadece sana bakarken söyledin cümlelerini. duymadım, duymak istemedim. sustum, konuşmak istemedim.

gozlerimin sarkisini
          kim duyar senden baska? 

katiller cinayet mahalline donme egilimi gosterirler. 

tanri ruhumu lanetledi