"Bu trene binmeden önce birine böyle bir not bırakacağımı düşünmezdim. Çünkü hayatımda bir eski çantadan başka hiçbir şey yoktu. Sana bana soru sorma demiştim, sormadığın için teşekkür ederim. Ama ısrar etsen muhtemelen anlatırdım. Belki de o zaman iyileşirdim. Israr etmedin, sen de herkes gibiydin. Bana aşık olma dedim. Olmadın, ama bana değer vermeyi denemeni isterdim. Bir kerede biri benim için çabalasın istedim. Çabalamadın. Zaten ilk defa gördüğün biri için bunları yapamazdın. Ama yapmanı istedim. Diğerleri gibi gökyüzünü izlememi engelleme istedim, engelledin. Bir umuda ihtiyacım vardı, bu trenin benim için son durak olmaması için, olmadı. Bir daha beni asla göremeyeceksin bu yüzden ilk defa hayatımı ufakta olsa birine anlatmak istedim. Belki bu hayatta bir izim kalır, beni hatırlayan birileri olur... 

..Bir iz bırakmak istiyordum ya bu hayatta, sanırım senin sayende bırakacağım. Senden tek dileğim, benim hayatımı gerçek bir şekilde anlatman. Lütfen... Yalvarırım. Yazdıklarını gördüm, okudum. Ne düşünerek yazdın bilmiyorum muhtemelen gözünde değersiz, pejmürde biriyim. Ama bir ölünün son dileğini geri çevirme. Hayatımı anlat. Özellikle yıldızları. Yıldızlar, herkese umut olsun. Ben umudumu yitirdim, ama çaresiz hissedenler gökyüzüne baksın. Ben orada olacağım. Lütfen, yaz."

-Tren