Ağlamak istiyorum, dayanak istiyorum, yaşamak için neden arıyorum.
İnsanlar üzerime geliyor fakat ben umursamadan duramıyorum. Kalbimin attığını düşünmüyorum.
Üzülüyorum
Çünkü bana sarılıp, "Bunların hepsi geçecek, sakin ol." diyecek bir yakınım kalmadı.
Korkuyorum.
İnsanların üstüme gelip, benim duygularımı yok sayıp beni sanki bir cam gibi parçaladıklarını hissediyorum.
İrili ufaklı,
Keskin ve parlak parçalar.
Neden insanlar beni istemiyorlar? Onlara son derece yakın davranıyorum ama nafile.
Ben sadece bir tutam gerçek sevgi, aşk ve dostluk istiyorum.