kendimi ifade edemem ben, söylemek istediklerimle ifade ettiklerim hep zıt düşer. ben senden bir adım uzaklaşırım, bir şeyleri anla diye sırtımı dönerim, sen başka anlam yükler darılırsın, benden nefret etmenin kıyısına kadar gidersin. neremin acıdığını, neremin kanadığını sorsan gösteremem ama hep acıya doğru bükülür sırtım. ki zaten belimin kambur oluşundan fark edilmez hiç. hep iç çekerim, derdim var sanarsın ama aslında nefes alamıyor oluşum ve bazı şeylere içerlenmemdir sebebi. demem o ki dilim başka, bedenim başka şeyleri sana söyler ama bak gözlerim tüm çıplaklığıyla anlatır her şeyi. hele de seni. yemin ederim anlatır, bakmayı bırak. artık görmelisin. biraz olsun gör. lütfen.